Z książką pod koc

Zobaczywszy nowe wydanie książki ,,Don Kichot z La Manchy" pomyślałam sobie, że warto ją przeczytać. Pamiętam, że jak czytaliśmy kilka lat temu fragment na lekcji języka polskiego to mi się spodobał. Do tego bardzo przyciągająca wzrok okładka. Kusiła mnie ta książka. Spodziewałam się, że nie będzie mieć ona więcej niż pięćset stron, więc nie zajęłaby mi nawet za wiele czasu. Jak przyszła ta pozycja byłam wielce zdziwiona. Cegiełka, która ma ponad tysiąc stron. Trochę mnie to przeraziło. Na tyle, że książka przestała kilka miesięcy na mojej półce. Jednak, postanowiłam w końcu, że ją przeczytam. I tak zabrałam się za książkę, którą nawet nie mogłam trzymać w dłoniach. 

Muszę przyznać, iż nie czytałam tej książki skrupulatnie. Nie dałam rady. Bywały w niej momenty ciekawe, o których chciało się czytać. Znalazłoby się też kilka fragmentów śmiesznych, w końcu to Don Kichot. Jednak bywały także części, które były nieciekawe i po prostu nudne. I to właśnie je omijałam. Skutkiem tego było to, że książkę czytało mi się szybciej. Jednak mimo tego, iż czytałam szybciej to nie znaczy, że szybko, gdyż tak objętościowo książkę, jak ,,Don Kichot z La Manchy" nie da się przeczytać szybko. 

Zanim zaczęłam czytać książkę ,,Don Kichot z La Manchy" przeczytałam kilka negatywnych słów w sieci o niej. Jednak teraz po przeczytaniu wiem, że ta książka wcale nie jest taka zła, jak niektórzy twierdzili. Mimo, iż przeczytanie jej mnie trochę wymęczyło to jestem zadowolona, że przeszłam przez to dzieło. Choć wątpię bym powtórnie przeczytała kiedyś tę książkę. Obawiałam się, że język będzie trochę niezrozumiały dla mnie, lecz źle nie było i potrafiłam wszystko zrozumieć. Teraz, będąc już po lekturze ,,Don Kichota z La Manchy", przynajmniej mam większą wiedzę na temat przygód Don Kichota.