Z książką pod koc

Przeczytawszy kilka pierwszych stron książki ,,Ślepy instynkt" byłam pełna nadziei co do treści. Z tych kilku stron popłynęły uczucia: strach, obrzydzenie. Dzięki temu zapowiadało się ciekawie. Jednak kilka kolejnych rozdziałów sprawiło, że byłam zdezorientowana. Nie wiedziałam o co w tej książce chodzi. Każdy rozdział miał innych bohaterów i opisywał inne sytuacje. Na szczęści szybko przechodzi się do drugiej części, która łączy nam te niezrozumiałe do tej pory rozdziały. 

Następne strony książki to rozdziały przeplatane śledztwem prowadzonym przez Franziskę Gottlob oraz wydarzeniami, jakie się dzieją w miejscu przetrzymywania porwanej dziewczynki. Dochodzenie sprawia, że czytelnik jest zaciekawiony tym jak pani komisarz potoczy śledztwo oraz kiedy i czy w ogóle odnajdzie porywacza oraz porwaną dziewczynkę. Te pozostałe wywołują nieraz obrzydzenie zachowaniem porywacza, strachem o małą Sarę oraz także ciekawością do czego porywacz się posunie. 

,,Ślepy instynkt" potrafi utrzymać czytelnika w napięciu, może nie cały czas, lecz końcówka książki była dla mnie niewidomą, którą z wielką radością oraz zaciekawieniem odkrywałam. Książka przypadła mi do gustu ze względu na poruszany temat, czyli porwanie niewidomej dziewczynki. Autor umiejętnie poprowadził nas przez wszystkie etapy śledztwa, tego prowadzonego przez policję i przez cywila. Polecam!